Verb to do

Verb to  do

Do  และ  Does  มีหลักการใช้คือ  ถ้าเป็นกริยาสำคัญหรือกริยาแท้ในประโยคจะมีความหมายว่า  ทำ           ต้องแยกใช้ไปตามประธานของประโยคให้ถูก  เช่น                           He  does  his  homework.
                          They  do  their  homework.

เป็นกริยาช่วยในประโยคคำถามและปฏิเสธที่มีกริยาแท้อยู่แล้วในประโยค และประโยคนั้นไม่มี Verb to be
     (  is   am  are  ) .ในบริบทของประโยคเช่นนี้  do , does จะไม่มีความหมาย  เป็นเพียงตัวช่วย  เช่น

            He  does  not   have  any  sisters.

            We  do   not  buy  a  big  car.

       Remark : Verb  to  be  ไม่อยู่  เอา  Verb  to  do  เข้ามาช่วย

                        do  not  ใช้รูปย่อเป็น    don’t  / does  not    ใช้รูปย่อเป็น    doesn’t
                        
                 แยกใช้ไปตามประธานของประโยคดังนี้

            1.  ประธานเป็นเอกพจน์บุรุษที่  3  (  He , She , It  ชื่อคนคนเดียว สัตว์ตัวเดียว และสิ่งของอันเดียว                 ที่ถูกกล่าวถึง ) ใช้ Does.

            2.  ประธานเป็นไม่ใช่เอกพจ  น์บุรุษที่  3  (  I , You  , We , They   ชื่อคนหลายคน  สัตว์หลายตัว                   สิ่งของหลายอย่างที่ถูกกล่าวถึง ) ใช้  Do

แยกใช้ตามตารางต่อไปนี้

I	do	it
You
We
They
Dang  and Dum
The  cats
Three  balls
He	does	it
She
It
Sam
A  dog
A man

 การใช้  Verb  to  do  ในประโยคปฏิเสธ

มีหลักการดังนี้

            1.  Verb to  do  เป็นเพียงกริยาช่วย  ( Helping  Verb ) ไม่ใช่กริยาแท้

            2.  กริยาแท้ของประโยคต้องใช้รูปเดิม  ( Base  form ) จะไม่มีการเติมหรือเปลี่ยนไปเป็นช่องใดทั้งสิ้น นะครับ

            ประโยคบอกเล่า          He  likes  cartoon.

            ประโยคปฏิเสธ            He  doesn’t  like  cartoon.

            ประโยคบอกเล่า          They  play  football.

            ประโยคปฏิเสธ            They  don’t  play  football.
 

การใช้  Verb  to  do  ในประโยคคำถาม  มีดังนี้

             1.  Yes / No  Questions

            1.  ใช้  Verb  to  do  วางหน้าประโยค  ตามด้วยประธานของประโยคและกริยาแท้ของประโยควางเรียง         ต่อมา  ตัวอย่างเช่น

กริยาแท้ใช้  Base  form  ( รูปเดิมที่ไม่ต้องเติมหรือผัน )

            ประโยคบอกเล่า          He  likes  cartoon.

            ประโยคคำถาม            Does  he  like  cartoon ?

            ประโยคบอกเล่า          They  play  football.

            ประโยคคำถาม            Do  they  play  football. ?

            2.  Wh. Questions

1.  ใช้  Verb  to  do  วางข้างหลัง Wh. และหน้าประธานของประโยค  ตามด้วย 

      กริยาแท้ของประโยควางเรียงต่อมา  ตัวอย่างเช่น

            ประโยคคำถาม            What  does   he  want  ?

            ประโยคคำตอบ           He  wants  a  pen.

            ประโยคคำถาม            When  do  you  have  lunch ?

            ประโยคคำตอบ           I  have  lunch  at  12.00.

ส่วนต่างๆ ของคำ (Parts of Speech)
ชนิดของคำจะแบ่งออกเป็น 8 ประเภท คือ

		1.คำนาม(Noun,n) เป็นคำที่ใช้เรียกชื่อคน สัตว์ สิ่งของ หรือ สถานที่ คนเช่น man, woman, Mr.Jack, Mr.Jill...etc สัตว์เช่น dog, cat, cow...etc สิ่งของเช่น house, table, book...etc สถานที่เช่น school, police station, library
		2.คำกริยา (Verb,v) เป็นคำที่ใช้แสดงการกระทำของ นาม หรือ สรรพนาม เช่น  That boy smiles.:เด็กผู้ชายคนนั้นยิ้ม
		3.คำสรรพนาม (Pronoun) เป็นคำที่ใช้แทนคำนามเพื่อไม่ต้องพูดซ้ำบ่อยๆ I=ฉัน You=คุณ We=พวกเรา They=พวกเขา He=เขา She=หล่อน It=มัน  เช่นนายแดงกินข้าว และเขากำลังดูโทรทัศน์ จะได้เป็น ู Mr. Dang eat rice and he is watching TV.
		4.คำคุณศัพท์ (Adjective,Adj) เป็นคำที่ใช้ขยายนามและสรรพนามให้ได้ใจความที่ชัดเจนยิ่งขึ้น เช่น He has a yellow car.:เขามีรถสีเหลืองคันหนึ่ง The fat boy is coming.:เด็กผู้ชายอ้วนกำลังมา
		5.คำกริยาวิเศษณ์(Adverb) เป็นคำที่ใช้สำหรับขยาย กริยาให้มีความชัดเจนยิ่งขึ้น เช่น He walks very carefully. : เขาเดินอย่างระมัดระวัง They work slowly. : พวกเขาทำงานช้า
		6. บุพบท (Preposition) เป็นคำที่แสดงความเกี่ยวข้องกันระหว่างคำนามกับคำนาม , คำนามกับสรรพนาม หรือคำนามกับกริยา ฯลฯ เช่นA cat is on the floor. : แมวตัวหนึ่งอยู่บนพื้น He will go with me. : เขาจะไปกับฉัน
		7. คำสันธาน (Conjunction)เป็นคำที่ทำหน้าที่เชื่อมประโยคกับประโยค หรือ คำกับคำ ให้ได้ใจความที่มีปะติดปะต่อกัน เช่นHe and I are friends. : เขากับฉันเป็นเพื่อนกัน He was eat , when I came here.: เขากินข้าวเสร็จแล้วเมื่อฉันมาถึง
		8. คำอุทาน (Interjection)เป็นคำเปล่งเสียงออกมาลอยๆ เพื่อแสดงความรู้สึก เช่น Oh! , Op! , etc... Oh my god! I forgot it. : ตายจริง! (พระเจ้าช่วย!) ฉันลืมมันไปเลย Op! I did it again. : อุ๊บ! ฉันทำมันอีกแล้ว ตัวอย่าง รูปแบบประโยคและการแยกชนิดของ เขาเป็นเด็กดี เพราะ เขาไปโรงเรียนทุกวัน He is a good boy , because he goes to school everyday. He = สรรพนามgoes = กริยาday = นาม is = กริยาto = บุพบทgood = คุณศัพทschool = นามbecause = สันธานevery = คุณศัพท์